Fargeblind test - Test uw zicht vanuit huis

Onze fargeblind test helpt u bij het testen van grijze, blauwe, rood-groene, blauw-groene kleurenblindheid. U kunt ook de kleurenblindheid van uw kinderen testen.

VOOR HET STARTEN VAN DE TEST

Onze kleurenblindtest, met alle kleurenblindplaattests, zijn geen prestatie-evaluatietools en zijn alleen ontworpen om te worden afgenomen zonder bril en alle soorten gekleurde lenzen. Zorg daarom voor de volgende zaken VOORDAT u met de test begint:

  • Verwijder eventuele brillen met gekleurde lenzen als u deze nu droeg. De test is alleen bedoeld om met het blote oog te worden afgenomen. Het werkt alleen zonder gekleurde lenzen van welk type dan ook en leidt tot nauwkeurige resultaten. De online test doen met een kleurcorrigerende bril om te 'bewijzen' dat ze werken, is een misvatting en onnauwkeurig.
  • Verhoog de helderheid van je scherm naar hoog. Dim licht beïnvloedt de kleur en het vermogen om differentiatie waar te nemen.

Wat is kleurenblindheid?

Kleur blindheid is een aandoening waarbij het vermogen om bepaalde kleuren te onderscheiden normaal is . Dit betekent dat een persoon die lijden aan kleurenblindheid heeft moeite met het zien van rood, groen, blauw of een combinatie ervan.

Het vermogen van een persoon om kleur te zien gaat zelden verloren (het wordt monochromatie genoemd). Veel mensen geloven dat iemand die aan kleurenblindheid lijdt, alleen zwarte en witte kleuren ziet. Dit is een misvatting. Er zijn veel verschillende soorten en niveaus van kleurenblindheid.

Volgens het onderzoek is de prevalentie van kleurenblindheid 8% bij mannen en slechts 0,5% bij vrouwen.

Soorten kleurenblindheid

Er zijn drie soorten kleurenblindheid in de wereld.

1. Rood-groen kleurenblindheid

De meest voorkomende vorm van kleurenblindheid die wordt veroorzaakt door familiale oorzaken is beschadiging of verminderde functie van het rode of groene pigment. Er zijn vier soorten rood-groen kleurenblindheid. -

  • Protanomalie - Deze kleurenblindheid is te wijten aan het ongewone voorkomen van rode kegelpigmenten. Bij dit type kleurenblindheid lijken rood, oranje en geel groen en zijn de kleuren niet helder. Deze voorwaarde is: goedaardig en heeft meestal geen invloed op het dagelijks leven.

  • Protanopia - Bij deze kleurenblindheid werken de rode kegelpigmenten niet meer en wordt de rode kleur zwart. Sommige varianten van oranje, geel en groen verschijnen allemaal als geel.

  • Deuteranomalie - Dit is de meest voorkomende vorm van kleurenblindheid. Het heeft een ongewoon groen kegelpigment. Geel en groen lijken daarbij rood en paars en blauw zijn moeilijk te herkennen. Deze aandoening is goedaardig en heeft meestal geen invloed op het dagelijks leven.

  • Deuteranopia - Bij deze kleurenblindheid werken groene kegelpigmenten niet meer. Ze zien rode kleuren als bruingeel en groen als donkergeel.

2. Blauw-gele kleurenblindheid

Blauw-gele kleurenblindheid is zeldzamer dan rood-groene kleurenblindheid. Hierbij is het blauwe kegelpigment (triton) ofwel afwezig ofwel heeft het een beperkte functie. Er zijn twee soorten blauw-gele kleurenblindheid.

  • Tritanomalie - Blauwe kegelpigmenten hebben minder functie. De blauwe kleur lijkt groen en het is niet gemakkelijk om te onderscheiden van roze naar geel en rood.

  • Tritanopia - Mensen met Tritanopia missen blauwe con-cellen. Blauw lijkt hierin groen en de gele kleur lijkt paars of lichtbruin.

3. Volledige kleurenblindheid (monochromie)

Mensen met kleurenblindheid (monochromie) zien geen kleuren en ook hun helderheid kan worden aangetast. Er zijn twee soorten monochroom -

  • Kegelmonochromie - Hierbij werken twee of drie van de drie con celpigmenten niet. Mensen met con-monochromie hebben moeite met het onderscheiden van kleuren omdat de hersenen signalen van verschillende soorten kegeltjes om de kleuren te zien. Deze vergelijking is niet mogelijk wanneer slechts één type oplichterij werkt.

  • Stangmonochromie - Het is aanwezig vanaf de geboorte. Het bevat geen van de functionele pigmenten van Con-cellen. Mensen met staafmonochromie zien de wereld in zwart, wit en grijs. Mensen met staafmonochromie zijn fotofoob en erg oncomfortabel in lichte omgevingen.

Hoe kleurenblindheid testen?

Er zijn veel manieren om kleurzichtdefecten te testen, maar onder alle is de ishihara-plaattest een gebruikelijke methode. hiermee wordt rood-groen kleurenblindheid getest. Deze test wordt hoogstwaarschijnlijk gebruikt voor regelmatig kleurenzicht in overheidsbanen, scholen of artsen.

De ishihara-test omvat 38 platen met cirkels die zijn gemaakt door unieke willekeurige stippen in meer dan één kleur. De plaats wordt aan de persoon getoond en gevraagd welk nummer op het bord te zien zal zijn.

Sommige platen bevatten informatie die mensen met een normaal kleurenblindheidszicht kunnen zien. Aan de andere kant bevatten andere platen informatie die alleen mensen met kleurenblindheid kunnen begrijpen of zien.

Als de persoon tijdens de test enkele fouten maakt, wordt de diagnose kleurenblindheid gesteld. Speciale platen worden gebruikt om kleurenblindheid bij kinderen te diagnosticeren.

Lenzen en brillen voor kleurenblindheid

Opticien levert gekleurde spikkels lenzen of een enkele rood getinte contactlenzen om het zicht met betrekking tot sommige kleuren te verbeteren.

Kleurenblindheid is het gevolg van problemen in de kegel, waardoor golflengten meer overlappen, wat leidt tot een slecht kleurenzicht.

Kleurenblindheidsbrillen hebben getinte lenzen die mensen met kleurenblindheid helpen en het vermogen geven om meer kleuren nauwkeurig te zien.

De bril gebruikt een filter om die extra overlappende golflengten te snijden, waardoor de gebruiker een nauwkeurigere herkenning tussen kleuren kan geven.

Kleurenblinde brillen hebben veel meer toepassingen in het dagelijks leven, zoals het selecteren van kleding met perfecte kleurenpatronen. Het helpt mensen ook om te groeien in hun kleurgerelateerde beroep, zoals grafisch ontwerpen en werkprofielen die verschillende elektrische bedrading met veel kleuren vereisen, zijn afhankelijk van de juiste kleurwaarneming.

Frequently Asked Questions

De eerste stap om te controleren of u kleurenblind bent, is het doen van een kleurenzichttest. Het kan worden gedaan op het kantoor van uw arts of online thuis met behulp van een van de vele kleurenblindtests die beschikbaar zijn. Om deze test te voltooien, je moet goed naar een reeks kleurpatronen kijken en vervolgens enkele eenvoudige vragen beantwoorden over wat je ziet. De resultaten zullen helpen bepalen of u al dan niet kleurenblind bent, wat het onvermogen is om kleurverschillen waar te nemen in specifieke kleuren, zoals rood en groen. Stel er wordt vastgesteld dat u kleurenblind bent. In dat geval is het essentieel om uw arts of optometrist te raadplegen om erachter te komen welke specifieke aandoeningen deze aandoening kunnen veroorzaken. en mogelijke behandelingsopties te bespreken. Uiteindelijk kan het zorgen voor een optimale werking en het voorkomen van andere gezondheidsproblemen door voor uw ogen te zorgen door mogelijke problemen met het gezichtsvermogen in een vroeg stadium te identificeren.

Er zijn vier hoofdtypen kleurenblindheid of kleurenblindheid. Deze omvatten rood/groene kleurenblindheid, blauwe kleurenblindheid, volledige kleurenblindheid en achromatopsie. Elk van deze tekortkomingen in het kleurenzien is het gevolg van specifieke oogafwijkingen of afwijkingen die invloed hebben op hoe een persoon kleur waarneemt. Zo zijn mensen met rood/groene kleurenblindheid minder gevoelig voor kleurvariaties in de rode en groene gebieden van het kleurenspectrum. Individuen met blauwe kleurenblindheid maakt mogelijk geen onderscheid tussen tinten zoals cyaan of blauwgrijs. En mensen met achromatopsie hebben moeite om welke kleur dan ook te zien. Om op deze verschillende soorten kleurenblindheid te testen, zullen veel artsen een test uitvoeren een eenvoudige kleurenblindtest. Dit houdt meestal in dat naar verschillende gekleurde objecten wordt gekeken door een unieke lens, een kleurenzichttestfilter genaamd, om te zien welke kleuren er levendiger of volledig vervaagd uitzien. Artsen kunnen een nauwkeurige diagnose stellen en bepalen welk type kleurenziendeficiëntie aanwezig is. Over het algemeen is het een belangrijke stap om de verschillende soorten en oorzaken van kleurenblindheid te begrijpen.

Autorijden is een cruciale vaardigheid, waardoor mensen veilig over de weg kunnen navigeren en toegang krijgen tot werk, school en andere essentiële bestemmingen. Niet iedereen heeft dit vermogen echter. Sommige mensen lijden aan kleurenblindheid, waardoor het moeilijk is om onderscheid maken tussen sommige kleuren en kleurencombinaties. Velen hebben zich afgevraagd of kleurenblinde bestuurders veilig zijn op de weg, maar deze vraag hangt af van hun specifieke type kleurenblindheid. Zo kan bijvoorbeeld kleurenblindheid worden gedetecteerd met een eenvoudige kleurenzichttest of kleurenblindtest, en voor andere typen kunnen meer geavanceerde oogtesten of genetische tests nodig zijn. Ongeacht de oorzaak of mate van kleurenblindheid, alle kleurenblinde bestuurders kunnen baat hebben bij het nemen van extra voorzichtig achter het stuur en vooral waakzaam zijn bij het rijden bij weinig licht of onbekende omgevingen. Uiteindelijk gaat de veiligheid van de bestuurder om meer dan alleen. Kleurenvisie is een kwestie van visie en aandacht en naleving van verkeerswetten en best practices voor defensief rijden. Met deze factoren in het achterhoofd is er geen reden waarom kleurenblinde mensen niet veilig over de wegen van ons land kunnen reizen.

Geschat wordt dat kleurenblindheid ongeveer 10% van de bevolking treft, met verschillende ernstniveaus. De meeste kleurenblinde personen worden geacht gedeeltelijke kleurenblindheid te hebben, wat betekent dat ze een bepaald niveau ervaren moeite hebben met het onderscheiden van kleuren, maar in de meeste situaties in staat blijven om kleur te zien. Sommige mensen zijn echter volledig kleurenblind, wat betekent dat ze helemaal geen kleuren kunnen waarnemen en de wereld alleen in tinten van grijs. Hoewel deze aandoening vrij zeldzaam is en voor bepaalde activiteiten beperkend kan zijn, leren veel kleurenblinden zich aan te passen en creatieve manieren te vinden om hun kleurtekort te compenseren. Over het algemeen de werkelijke prevalentie van kleurenblindheid blijft een mysterie, omdat er meer onderzoek naar dit onderwerp moet worden gedaan om deze unieke aandoening beter te begrijpen.

Er zijn verschillende soorten kleurenblindheid, maar het meest voorkomende type wordt veroorzaakt door een veranderde of afwezige kleur van het Photopsine-pigment in de ogen. Kleurenblindheid kan ook worden veroorzaakt door andere aandoeningen die de ogen aantasten, zoals: staar of maculaire degeneratie. De meeste kleurenblindheid is erfelijk, maar kan ook worden verworven door ziekte of letsel.

Er zijn verschillende manieren om te testen op kleurenblindheid. De meest voorkomende is de Ishihara-test voor kleurenzien, waarbij een reeks platen met gekleurde stippen wordt gebruikt. Als de geteste persoon het nummer verborgen in de stippen niet kan zien, is hij kleurenblind. Andere tests zijn de Farnsworth-Munsell 100 hue-test, die een set kleurplaten gebruikt om tintdiscriminatie te meten, en de Anomaloscope, die de mate van kleurdeficiëntie meet.

Kleurenblindheid komt relatief vaak voor en treft tot 8% van de mannen en 0,5% van de vrouwen wereldwijd. Hoewel het geen ernstige aandoening is, kan het van invloed zijn op het vermogen van een persoon om deel te nemen aan bepaalde activiteiten, zoals autorijden of het identificeren van kleuren in een werksetting. Er zijn verschillende manieren om je aan te passen aan kleurenblindheid, waaronder kleurfilters en speciale brillen.